Het Braziliaanse droomeiland waar bijna niemand komt

Fernando de Noronha is piepklein en wereldberoemd in Brazilië. Het is dan ook een onvervalst paradijs. Druk zal het er nooit worden: ter bescherming van de unieke natuur wordt het massatoerisme geweerd. Reisjournalist Jurriaan Teulings vond er de mooiste ongerepte stranden ter wereld.

Toen de bezoekers van de populaire reiswebsite TripAdvisor onlangs de gelegenheid kregen om het het mooiste strand ter wereld te verkiezen, won Baia do Sancho. Nooit van gehoord? Geen zorgen, je bent niet alleen. Het strand bevindt zich aan de noordkust van Fernando de Noronha. Dit groene stipje in de Atlantische Oceaan bevindt zich vlak onder de evenaar, 350 kilometer uit de Braziliaanse kust.

Norohna is buiten Zuid-Amerika maar mondjesmaat bekend. Op het eerste gezicht lijkt dat niet zo gek. Het is niet veel groter dan een derde van Terschelling, en het is grotendeels beschermd natuurgebied. Pas als je de overige kenmerken van het eiland in beschouwing neemt, wordt duidelijk dat het om een rasecht droomeiland gaat.

Het is Unesco werelderfgoed; een reservaat voor enorme hoeveelheden zeevogels, dolfijnen en zeeschildpadden. Daarnaast is het het neusje van de zalm voor duikers en surfers. Het landschap is weelderig groen en exotisch, en het wordt vakkundig buiten de greep van het massatoerisme gehouden.

Volgens Brazilianen, die toch heel wat gewend zijn op het gebied van fabelachtige stranden, houdt het niet op bij Baia do Sancho. Twee andere stranden die steevast een toppositie innemen in de beste-stranden-lijstjes van de nationale media bevinden zich óók op dit minuscule eilandje. In een land dat over een 7.491 kilometer lange kustlijn beschikt is dat een behoorlijke prestatie.

Vooruit, je kunt je afvragen of al degenen die op dit soort lijstjes stemmen überhaupt wel op het eiland zijn geweest. Waarschijnlijk niet – al was het maar omdat er niet genoeg plek is. Het eiland heeft een soort legendarische status in de Braziliaanse psyche. Laat de naam Fernando de Noronha vallen en de gemiddelde Braziliaan dist watertandend allerlei tweede- en derdehands wetenswaardigheden op. Dat er maar één hotel zou zijn, dat de haaien er niet zouden bijten, en dat alle ’s werelds supermodellen er regelmatig een strand voor zichzelf afhuren.

Dat laatste werd bij aankomst gelijk al ontkracht. Mijn gids wist wel te melden dat Braziliaans topmodel Gisele Bündchen het eiland een week geleden had bezocht en inderdaad had geëist dat het strand voor haar en echtgenoot Tom Brady werd afgezet. Maar dat hadden de lokale autoriteiten pertinent geweigerd. Wat die mooiste stranden betreft kan ik echter niets tegenspreken. Althans, als er elders mooiere stranden zijn dan heb ik ze niet gezien, en ik heb in mijn 14-jarig nomadenbestaan als reisjournalist lang en hard gezocht.

Baia do Sancho is zelfs op een regenachtige dag nog oogverblindend mooi, onder een hoge rotswand waar het Atlantisch regenwoud overheen duikelt. Tropische zeevogels scheren hoog door de lucht. Het water is sprookjesachtig blauwgroen en helder: zelfs hoog vanaf de rotswand kunnen er roggen, haaien en hele scholen andere vissen worden gespot. Het strand zelf kan slechts via een serie ladders worden bereikt. Het is even klauteren, maar dan heb je ook wat.

Gisele Bündchen hoefde overigens niet al te lang te stampvoeten over haar niet ingewilligde verzoek: de stranden zijn ook zonder te zijn afgezet doorgaans vrijwel leeg. Dat heeft te maken met de strenge reguleringen die op het eiland gelden. Het is verboden om op het strand te bouwen, en grote hotels zijn sowieso op het hele eiland verboden. Om het fragiele ecosysteem te beschermen wordt er dagelijks slechts een maximum aantal van 460 toeristen toegelaten, die vervolgens ook nog voor elke dag van hun verblijf een eco-tax moeten ophoesten. Je moet er wat voor over hebben, dat mooiste strand ter wereld. Maar reken maar dat die ellende heel snel vergeten is, zodra je voeten er het zand raken.
[new_royalslider id=”11″]