6 Bizarre ervaringen in Santiago

De Chileense hoofdstad Santiago is ver genoeg van de rest van de wereld verwijderd om er een groot aantal vermakelijke eigenaardigheden op na te houden die men ter plekke doodnormaal vindt. Tussen de hoge pieken van de Andes en de eindeloze baren van Stille Oceaan valt veel nieuws te beleven, en de gein zit ‘m in de details. Hierbij zes voorbeelden.

Vraag een lijk om een gunst

De enorme en statige Cementerio General de Santiago is een van de grootste begraafplaatsen van Zuid-Amerika. Onder de geschatte 2 miljoen doden bevindt zich een groot aantal Chileense presidenten en andere invloedrijke figuren, die soms in bizarre mausolea zijn ondergebracht meer lijken op Egyptische tempels en Apple Stores dan graven. Het opvallendste zijn echter de zogenaamde ‘animitas’. Dit zijn de exponenten van een verrassend kleurrijke traditie die nergens ter wereld zijn gelijke kent. Op en rondom de graven van mensen die een onnatuurlijke, gewelddadige dood zijn gestorven zijn altaartjes gebouwd die worden bezocht door personen die het lijk bij leven nooit hebben gekend. De bezoekers laten offers van bloemen, speelgoed en snoep achter in ruil voor gunsten en kleine wondertjes. Als je verliefd bent, kun je volgens deze traditie bijvoorbeeld terecht hij animita La Novia – ze kan je met een romance zegenen in ruil voor een koekje.

Foto: Juan Villablanca / Wikimedia Commons

Koffie met benen

Een van de meest eigenaardige verschijningen in het straatbeeld van Santiago is het ‘café con piernas’ – letterlijk een ‘café met benen’ – waar de koffie wordt geserveerd door schaars geklede serveersters, die vaak op een verhoging staan zodat de aanwezige mannen de volledige lengte van hun benen kunnen aanschouwen. En het gaat dan niet eens om vunzige barretjes in donkere steegjes: dit soort cafés vind je bijvoorbeeld ook regelmatig in het moderne winkeldistrict bij Plaza de Armas. Er zijn zelfs ketens: Café Caribe, Café do Brasil, en Café Ikbar bijvoorbeeld. Denk aan Starbucks met een vleugje Moulin Rouge. Hoe ondoorzichtiger de ramen, hoe korter de rokjes.

Foto: Luciana Lima / Wikimedia Commons

Eet ancestraal

Bij restaurant Peumayen, een restaurant in de levendige buurt Bellavista, is de chef gespecialiseerd in iets wat hij ‘ancestrale cuisine’ noemt. Men werkt er met ingrediënten die traditioneel werden gebruikt door Chili’s precolumbiaanse volkeren zoals de Aymara, Mapuche en Rapa Nui. Chef Juan Manuel Pena Passaro deed veel research om de in vergetelheid geraakte ingrediënten te herontdekken, en verwerkte deze vervolgens met moderne technieken in prachtige gerechten. Zo biedt het menu salades van wier dat in de meren en rivieren van het Andesgebergte groeien, maar ook stoofschotels die worden gekookt door vlak voor het serveren hete stenen tot te voegen. Allemaal smaken en texturen (zie ook introfoto) die je gegarandeerd nergens buiten Chili zult vinden.

Aai een dakloze

Chili heeft een ontzagwekkend aantal straathonden, en zelfs de honden die wél een baasje hebben lopen doorgaans los rond door de straten van Santiago – bij elkaar een ontzagwekkend aantal van zo’n 260 duizend. Je ziet ze overal: zelfs ook het plein voor het presidentieel paleis is een populaire hangplek voor deze dakloze viervoeters. Dat ze doorgaans heel vriendelijk en vrij van ziektes zijn is te danken aan het feit dat ze goed worden verzorgd: hondenliefhebbers hebben de parken voorzien van een groot aantal knusse hondenhokken en vele viervoeters hebben vaste adresjes waar ze worden verwend door oude vrouwtjes, en anderen die hun etensresten liever uitdelen dan in de vuilnisbak kieperen. Gelukkig is hondsdolheid geen probleem in Chili.

Foto: Guilherme Tavares / Wikimedia Commons

Drink in de villa van obsceniteiten

Wie bij The Clinic de wijnkaart opent ziet daar niet alleen een lijst Chileense pinot noirs, maar ook een naakte vrouw. Waarom? Omdat de klanten hier dat soort kwinkslagen verwachten. Alles in dit restaurant, dat onderdeel is van een complex in eigendom van een satirisch nieuwsblad, is om de een of andere manier brutaal en eigenwijs. Het werd vernoemd naar The London Clinic, de plek waar de Chileense dictator Augusto Pinochet in 1988 werd gearresteerd. En het is het soort krant dat tot op de dag van vandaag allen met macht treitert en te kijk zet. De posters op de muren zijn in feite uitvergrote voorpagina’s van de krant – meestal met gephotoshopte afbeeldingen van staatshoofden in penibele situaties voorzien met obscene opmerkingen. Behalve restaurant en bar huisvest The Clinic ook een arthouse bioscoop, een galerie en een imposante verzameling dildo’s in Chili’s allereerste seksshop voor vrouwen. Voor wie de wijnkaart wat te overweldigend blijkt, is er altijd nog het verfrissend aanbod van lokale bieren – zonder afleidend naakt.

Drink een seismische cocktail

Chili’s claim op de pisco sour wordt hevig betwist door buurland Peru. Maar ’s lands op één na beroemdste cocktail, de ‘terremoto’ is zonder twijfel 100% Chileens. Dat deze mix niet zo verfijnd en internationaal bekend is als de pisco sour, wordt ruimschoots goedgemaakt door het feit dat de cocktail zijn naam, die letterlijk ‘aardbeving’ betekent, eer aan doet. Het no-nonsense recept van pipeño (een jonge witte wijn) en ananas-ijs, geserveerd in een flink groot glas, is zo potent dat je na een paar glazen geen aardschokken meer nodig hebt om met knikkende knieën naar huis te waggelen.

Een sterkere variant van terremoto, met bruine rum: Las Tejas. Foto: David Berkowitz / Wikimedia Commons