Patagonië: Luxe en avontuur op het ruigste puntje van Zuid Amerika

Patagonië – het uiterste puntje van Zuid-Amerika – herbergt sommige van de ruigste en meest onaangetaste landschappen ter wereld. Het messcherpe staartbeen van de Andes, imposante gletsjers en onmogelijk weidse, golvende IMAX-landschappen vol pastelkleuren en galopperende gaucho’s. Toch is Patagonië zeker niet alleen weggelegd voor avonturiers in een tentje. Er is óók plaats voor weldadige luxe, in vijfsterrenhotels op volstrekt afgelegen locaties. Je zou er een jaar kunnen doorbrengen zonder verveeld te raken, maar de onderstaande route is al een héél goed begin voor een weekje of twee. Of het nu met een Louis Vuitton-tas, of met een backpack is: het uitzicht is hetzelfde.

El Calafate

Begin in El Calafate – een klein gemoedelijk stadje op drie uur vliegen ten zuiden van de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Het ligt aan het prachtige Lago Argentino en is het slechts een korte rit verwijderd van weidse en lege landschappen onder dramatische wolkenformaties, en uitzichten op fantastische gletsjers.

Lago Argentino

Van alle meren in Argentijns Patagonië is het wonderlijk turquoise Lago Argentino het grootste. Dat is te danken aan een stel gigantische gletsjers die het vullen met hun smeltwater. Die zijn op hun beurt de armen en benen van het op twee na grootste ijsveld ter wereld – alleen die van Groenland en Antarctica zijn omvangrijker. Om dichterbij het gletsjers en de ijsbergen te komen kun je cruises over het meer maken. Afhankelijk van je tolerantie voor drukte en je budget is dat met z’n honderden of tienen tegelijk. De meest exclusieve optie is een gastronomische cruise langs de uiterste puntjes van het meer met de luxe rederij MarPatag. Een maaltijd van zes gangen – de hoogtepunten van de lokale cuisine – begeleidt het zicht op de oneindige leegheid van het omringende landschap en de onwerelds blauwe ijsbergen in het water. Op het bord: forel uit het meer, lam van het land, en een dessert van ananas met mojitoschuim uit de hemel. Een blik op het afkalven van enorme brokken ijs van de Spegazzini gletsjer wordt vergezeld met een glas champagne.

Perito Moreno

De beroemdste gletsjer, Perito Moreno, is zo groot als de stad Buenos Aires. Zelfs van dichtbij, vanaf de uitkijkpunten op het tegenoverliggende schiereiland, is het moeilijk om de afmetingen te bevatten. Alleen de boten die in de buurt van de ijsmuren varen bieden een beetje perspectief. Een razende rivier op het punt waar de gletsjer het puntje van het schiereiland bijna raakt lijkt zo spectaculair als een doorgetrokken toilet totdat je je realiseert dat de witte brei die het in het meer spoelt in feite bestaat uit ijsbergen ter grootte van trucks en kathedralen. De gletsjer blijft contant in beweging, als een gigantisch monster dat enorme plakken ijs in het water spuwt met doffe knallen die, als donderslagen, de oren van de toeschouwers slechts bereiken met een paar seconden vertraging. Bezoekers drinken whisky met 700 jaar oude ijsblokjes die van de gletsjer zijn gehakt – wat een beetje neerkomt als een glas Scotch on the rocks met William Wallace.

Torres del Paine

Ook aan de Chileense kant van Patagonië is het goed toeven. Je rijdt er vanaf El Calafate in een paar uur heen. Hier vind je het mooiste Nationaal Park Torres del Paine. Voorbij de poorten van het park stijgt een door poolwinden gegeselde grasvlakte naar de 3000 meter hoge Cordillera del Paine, een onwaarschijnlijk grillig bergmassief dat met scherpe pieken aan de hemel krabt. Het oogt alsof het uit de fantasie van Tolkien is ontsproten.

 
Aan de rand van het park, met panoramisch uitzicht op het massief, wacht het vijfsterrenresort Tierra Patagonia. Het UFO-achtige gebouw ligt half verzonken op de grens van de pampa en het Sarmiento-meer. Het is zonder twijfel van de meest indrukwekkende staaltjes van hoteldesign in Zuid-Amerika – en het blinkt uit in afzondering. Het is twee uur rijden naar het dichtstbijzijnde dorp, Puerto Natales.

 
Wie het budget doet, kampeert in het park, dat onder backpackers populair is voor het W-vormige circuit dat langs reusachtige gletsjers en nóg meer turquoise meren, door ’s werelds meest zuidelijke wouden leidt. De gasten van Tierra Patagonia maken stevige wandelingen langs dezelfde route, maar doen dit begeleid door privégidsen, genieten lunches met wijn en kazen, om telkens aan het einde van de dag terug te keren naar de weelde van het hotel. Daar worden ze opgewacht met ‘calafate sours’, cocktails met de inheemse Calafate-bes. Men zegt van die bes dat als je die één keer hebt gegeten, je terugkeer naar Patagonië verzekerd is. Het moge duidelijk zijn dat dat bepaald geen vloek is.