Lekker schelden op gemaskerde mannen

Gezellig gezinsuitje in Mexico? Joelen naar gemaskerde mannen in een boksring. Niet te dichtbij gaan zitten, want dan landen ze misschien op schoot. Reisjournalist Jurriaan Teulings woonde een lucha libre wedstrijd bij – en leerde een heleboel Mexicaanse scheldwoorden.

 
 
Ze komen aanlopen met trolleys achter zich aan, als stewards. Alleen is dit geen luchthaven, maar een worstelarena, en in plaats van zongelooide huid dragen ze een masker. Binnen persen ze zich in de krappe, cartooneske outfits uit hun trolleys; ze verschijnen pas weer als ze langs een rij schaars geklede – je mag wel zeggen uiterst hoerige – modellen de ring in paraderen. Daar stuiteren ze in de elastieken koorden, terwijl ze als gorilla’s op hun borst kloppen en een onafwendbare overwinning aan het publiek aankondigen.

PENDEJO! reageert de uitzinnige massa van mannen, vrouwen en kinderen op de vertoning. De helft van de toeschouwers bevindt zich achter een hek, waarmee de indruk wordt gewekt dat ze hondsdol zijn. PUTO! PUTO! PUTO! scanderen ze. De vergelijking van de luchadores met – respectievelijk – schaamharen en homoseksuele hoeren is nog maar het begin van een litanie van beledigingen die net zozeer het doel van de avond lijkt te zijn als de wedstrijd zelf. Af en toe raakt verliest het publiek zelfs de interesse voor het gevecht in de ring – de ene helft te diep verwikkeld in het uitmaken van de andere helft voor hoeren en flikkers.

 
De gemaskerde mannen weten wel hoe ze de aandacht terug kunnen krijgen. De elastieken koorden van de ring die worden ingezet om zich de tegenstanders te katapulten kunnen namelijk ook naar buiten worden gericht – recht het onoplettend publiek in. De paar toeschouwers op de eerste rij komen er snel achter waarom de rest een stukje naar achteren is gaan zitten als er een krioelende bundel van spieren en spandex in hun schoot landt. Sommige van de vliegende bruten zijn fit; anderen een soort zeppelins van lillend vlees. Ze zijn echter allemaal even acrobatisch en bizar flexibel.

 
Daar heb je het dan: een lucha libre wedstrijd, oftewel het perfecte familie-uitje op een maandagavond in Guadalajara. Of in Mexico City, of noem maar een stad of dorp in Mexico. Na voetbal is lucha libre verreweg ’s lands meest populaire sport. De bullebakken hebben ook een sinterklaasfactor: de stoere mannen in imposante tenues hebben een grote aantrekkingskracht op kinderen – vooral jongetjes, die buiten azen op handtekeningen. In Mexico dromen kinderen niet van een toekomst als piloot, maar eentje als gemaskerde superheld.

Wat het extra spannend maakt, is dat je de luchadores in het dagelijks leven op straat, zonder hun pakken en maskers, nooit zou herkennen. Die grote vent naast je in de rij voor de kassa bij de supermarkt? Dat zou zomaar je favoriete held kunnen zijn. Alsof Sinterklaas niet in Spanje woont, maar gewoon in het verzorgingstehuis om de hoek.