Fabelachtig mooi wandelen in Brazilië

Driehonderd kilometer landinwaarts vanaf de Braziliaanse kuststad Salvador ligt een van de mooiste, maar vaak over het hoofd geziene stukjes van Brazilië; Nationaal Park Chapada Diamantina. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het om een gebied waar de diamanten ooit voor het oprapen lagen.

Ari heeft veel te danken aan één dag in het leven van zijn vader. Die vond, weliswaar na lang zoeken, een waardevolle diamant van twee kwadraat, ergens in de buurt waar wij nu lopen. Daarmee wist zijn vader zichzelf en zijn gezin van een goed leven te verzekeren. We bevinden ons op een natuurpaadje vlak buiten Lençois, een schattig historisch dorpje aan de rand van Nationaal Park Chapada Diamantina.

 
Tegenwoordig werkt Ari als een gids. Hij heeft het verhaal waarschijnlijk al ontelbare malen verteld. En ook nu hij mijn blik ineens gretig naar de steentjes op ons pad ziet gaan, verzekert hij, als vele malen tevoren, dat een diamant voor een ongetraind oog niet van waardeloos gesteente te onderscheiden is.

Ooit lagen de diamanten hier echter voor het oprapen. Maar in feite was de échte ‘diamond rush’ in het binnenland van de Braziliaanse staat Bahia allang voorbij toen Ari’s vader zijn diamant nog vond. Zodra de rivierbeddingen flink leeg waren geraapt en slavenarbeid werd verboden bleken de mijnen van Zuid-Afrika een stuk lucratiever. Toch gaat het verhaal dat de Braziliaanse diamanten nog werden gebruikt in de boren bij de aanleg van de Londense metro en het Panamakanaal.

Het maakt allemaal niet zo veel meer uit, want de ware rijkdom, die van de natuurpracht, resteert. Vandaag de dag is Nationaal Park Chapada Diamantina een ongerept landschap van tafelbergen, reusachtige grotten en een honderdtal watervallen. In deze ansichtkaartwaardige panorama’s huizen apen, herten, ara’s en jaguars. Net buiten het dorp bevinden zich al een paar sprookjesachtige plekken. Een poeltje onder een waterval; een gat in de rivierbedding dat als minizwembadje voor de dorpelingen fungeert. Het water is er zo verzadigd met tannines dat het soms op thee of coca cola lijkt.

 
De eerste volle dag is in het park is gewijd aan grotten. We dalen af in een dal dat gekoeld wordt door de kille adem van de Lapa Doce, een gapend gat in de aarde van een kilometer lang waar we aan de andere kant weer uit kunnen klauteren. Binnen zijn de stilte en duisternis compleet. Druipsteenformaties doemen als op als geesten in het licht van onze lantaarns. Een tweede grot, Gruta da Pratinha, kan al snorkelend worden bezocht. Het heldere water wemelt er van de kleine visjes met grote tanden. Ze bijten net niet hard genoeg om de huid te breken. Volgens Ari zijn ze familie van de piranha.

 
Het grootste spektakel volgt aan het einde van de dag, bovenaan Morro do Pai Inácio, een tafelberg met een weids uitzicht over het gehele park. De zonsondergang eindigt er dieprood; de maan rijst in zachtroze boven een weids uitzicht over een groen dal dat wordt geflankeerd door steile kliffen. Het is het soort plaatje waar instagram-celebs met een hoed op voor gaan staan, precies in het midden, met hun rug naar de camera, misschien met een inspirerend citaat van Mark Twain erbij. De lucht is er geparfumeerd met wilde jasmijn.

 
De tweede dag rijden we in alle vroegte naar Vale do Capão, een prachtige vallei in de buurt van Cachoeira da Fumaça, een 340 meter hoge waterval. Vanwege de wind in het dal verwaait de witte streep water halverwege zijn val, en dwarrelt als minuscule waterdruppels weer omhoog. Althans, als er überhaupt water is. Om daarachter te komen, moeten we de imposante berg die bij de juiste weersomstandigheden de waterval produceert beklimmen. Zes kilometer heen, zes kilometer terug. Bij aankomst blijkt zuigende diepte imposanter dan de waterval zelf, maar toch is het de lange de hike waard geweest: het landschap heeft een dromerige kwaliteit die doet denken aan de planeet Pandora in de film Avatar, waar steile rotsformaties als deze in de lucht zweven.

Het gebrek aan water wordt uiteindelijk ook goed gemaakt. Na urenlang ploeteren onder de tropenzon wacht er een bad onderaan de nabije watervallen van Riachinho, die weliswaar maar een fractie van de hoogte van Cachoeira da Fumaça zijn, maar niettemin pittoresk langs een roze rotswand in een weldadig fris bassin sijpelen. De natte rotsen fonkelen er als diamanten.