Intergalactische vakantiepret: 4 stukjes Mars op Aarde

Als je dacht dat Sydney een eind vliegen was, dan heb je de reisduur naar Mars nog niet gezien: 8 maanden. En reken maar dat je al na een paar dagen intergalactisch droogvoer de gemiddelde vliegtuigmaaltijd al hard zult missen.

Dat is niet het enige aardse comfort waar je het zonder mee zal moeten stellen, en dat nota bene voorgoed. Hoewel de techniek binnen afzienbare tijd een reis naar Mars mogelijk zal maken, zal het vooralsnog alleen om enkele reizen gaan. Een lanceerinstallatie om je terug naar aarde te katapulten (gemiddeld 225 miljoen kilometer verderop) bouw je nu eenmaal niet zomaar zelf. Eenmaal op Mars ga je nooit meer terug, en leid je voortaan een space-boerenbestaan.

Wie het ondanks dat alles tóch een aantrekkelijk idee vindt, kan nu voor het eerst in de geschiedenis uitkijken naar een echt Marsavontuur. Hoe je je koffers gaat pakken is nog je minste zorg: als je in 2024 weg wil heb je er eerst 8 jaar training voor nodig. Daarvoor kun je je aanmelden bij Mars One, een crowd-funded Marsmissie die beoogt een soort Big Brother-huis op de Rode Planeet te bouwen. Serieus.

Om alvast in de sfeer te komen – en wat spullen uit te testen – heeft NASA uitgezocht welke plekken op aarde het meest lijken op Mars. ‘Mars-analoog’ noemt de ruimtevaartorganisatie die. Eén daarvan, in het hoge noorden van Canada, is de beste kandidaat: Devon Island.

Devon Island, een stukje Mars op aarde. Foto: Brian Shiro via Wikimedia Commons

 
Mars mag er heet uit zien; het is er met een gemiddelde temperatuur van -55°C behoorlijk koud. Het Arctische eiland Devon biedt in dit opzicht dan ook de volle Mars-ervaring. Niet alleen in klimatologische, maar ook in geologische zin is het er nét Mars, met name in de 23 kilometer wijde Haughtonkrater. Deze ontstond 39 miljoen jaar geleden bij de inslag van een reusachtige meteoor. Wegens de noordelijke ligging is de krater nauwelijks geërodeerd door vegetatie. Daarom is juist hier het Haughton-Mars project gerealiseerd, waar sinds 2002 serieus wordt geoefend met het leven in een mars-kolonie.

Wie er een kijkje wel nemen, mag de portemonnee overigens wel wijd opentrekken. Devon, dat te boek staat als het grootste onbewoonde eiland ter wereld, is niet zonder reden onbewoond : het is er koud, leeg, en heel, heel ver weg van de menselijke beschaving. Opnieuw, net als Mars.

De ‘goedkoopste’ manier om het eiland te bezoeken is de 14-daagse wandel- en kampeertocht over het eiland, met de Canadese reisorganisatie Black Feather. Kosten zijn €5.850, maar dan ben je er nog niet. Het vertrek is namelijk vanuit Resolute Bay, waar zich het dichtstbijzijnde vliegveld bevindt, en om daar te komen vanuit Schiphol is een schrikbarend prijzige onderneming.

De reis vanuit Amsterdam gaat via Montreal naar Iqaluit, de hoofdstad van de Nunavut, het noordelijkste territorium van Canada. Daar houden de zoekmachines – zélfs Tix.nl – op: tot op dat punt ben je al minstens €5000 voor een retourtje kwijt. Vanaf daar moet je nog een zeer seizoensgebonden vlucht vinden met poolexpert First Air – en voor dat laatste retourtje mag je nog eens rond de €4500 ophoesten. Alles bij elkaar zit je dus snel op €15.350 euro.

Een andere optie zijn de zeer exclusieve expeditieschepen van Silversea Cruises, die in het zomerseizoen en route van Groenland naar Alaska langs Devon Island komen: kosten vanaf €27.350 per persoon. Veel langer dan een paar uur stop je er niet, en helaas hierbij zijn de vluchten naar Groenland en terug vanaf Alaska niet inbegrepen.

Het is wat prijzig allemaal. Maar er zijn alternatieven. Ze zijn misschien niet zo Mars-analoog als Devon Island, maar daar zie je op het eerste oog niks van. Neem bijvoorbeeld de Atacamawoestijn. Dit dorre landschap in het noorden van Chili is het droogste stukje op aarde. Op sommige locaties is al eeuwen geen druppel regen gevallen. Ook NASA vond het daarom goed genoeg om er zijn marsrovers (de speciale verkenningsvoertuigen die nu al op Mars rondrijden) te testen.

De reusachtig lege Atacamawoestijn – een prima plek om Mars-rovers te testen

 
De Atacamawoestijn is redelijk goed te bereiken. Tegenwoordig vliegt KLM met een korte tussenstop in Buenos Aires in ongeveer 16 uur naar de Chileense hoofdstad Santiago, en van daar is nog twee uur vliegen naar Calama, een mijnstad nabij de prachtige bestemming San Pedro de Atacama. Laatstgenoemde is een oase te midden van een uiterst grillig en spectaculair woestijnlandschap, dat de laatste tien jaar tot een van de populairste vakantiebestemmingen van het land. Het trekt zowel luxe- als backpackreizigers, die er niet alleen voor de indrukwekkende leegte komen, maar ook voor de nachtelijke sterrenhemel.

Het Alto Atacama-resort bij San Pedro de Atacama – zó ziet de ultieme Mars-vakantie er misschien ooit uit.

 
Omdat San Pedro de Atacama al op 2400 meter hoogte ligt, ver buiten lichtvervuilende steden en onder een hemel die een groot gedeelte van het jaar geheel onbewolkt is, is het bovendien een van de beste plekken ter wereld om Mars met het blote oog te kunnen ontwaren.

 
De prijs van een retourtje Amsterdam-Calama is nog steeds niet vreselijk goedkoop, maar kost doorgaans toch niet veel meer dan de reis naar een doorsnee verre vakantiebestemming. Wie het liever nóg wat dichter bij huis zoekt, kan ook naar Jordanië. Volgens Neil Armstrong deed met name het landschap van Wadi Rum hem sterk aan de maan denken. Menig filmmaker ging echter een stapje verder gebruikte deze locatie in de woestijn als decor voor scenes die zich afspeelden op Mars en andere planeten. Er werd bijvoorbeeld gefilmd voor Red Planet (2000), maar ook voor Prometheus (2012). Wadi Rum is makkelijk te bereiken in 3-4 uur rijden vanuit de Jordaanse hoofdstad Amman.

 
Tenslotte is er nog een Europees stukje Mars te vinden in het zuidwesten van Spanje. Hier is het Rio Tinto-mijngebied vernoemd naar een door mineralen bloedrood getinte rivier, die het landschap een extra buitenaards tintje geeft. Ruimtevaartorganisatie ESA (de Europese tegenhanger van NASA) testte er in 2011 een nieuw ruimtepak en zijn eigen marsvoertuig, de ‘Eurobot’.

Als Mars rivieren had, zouden ze zo rood zijn als die van Rio Tinto. Foto: Riotinto2006 via Wikimedia Commons

 
Rio Tinto mag je met recht de prijsvechter-versie van Mars noemen: het ligt vlakbij Sevilla. Daar gaan tegenwoordig spotgoedkope vluchten heen. Als het bevalt, kun je in 2024 altijd nog naar Mars. Zo niet, geen man overboord: dan hou je het lekker bij rondje Andalusië.